ความร่ำรวย ≠ ความสำเร็จ ? เปิดมุมมองนักปรัชญากับคำถามที่สังคมไม่เคยถาม

ในยุคที่สังคมยกย่อง ‘ความร่ำรวย’ ว่าเป็นเครื่องหมายของความสำเร็จ นักปรัชญาจากหลากหลายยุคสมัยกลับตั้งคำถามสำคัญว่า ความร่ำรวยทางวัตถุเพียงพอแล้วหรือยังในการนิยามว่า ชีวิตประสบความสำเร็จ ?

อริสโตเติล นักปรัชญาชาวกรีกโบราณ กล่าวไว้ว่า “ความสุข คือ เป้าหมายสูงสุดของชีวิตมนุษย์” ซึ่งความสุขนั้นไม่ได้ผูกติดอยู่กับทรัพย์สินเสมอไป หากแต่เกิดจากการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมและจุดมุ่งหมายที่ดี

เฮนรี เดวิด ธอโร นักปรัชญาและนักเขียนชาวอเมริกันเคยเลือกละทิ้งชีวิตในเมืองและความสะดวกสบาย เพื่อไปใช้ชีวิตเรียบง่ายในป่า เขาเขียนไว้ในหนังสือ Walden ว่า “ผู้คนจำนวนมากใช้เวลาทั้งชีวิตไล่ล่าความมั่งคั่ง แต่สุดท้ายกลับหลงลืมคุณค่าของการมีชีวิตอยู่”

ในทัศนะของ สลาวอย ชิเชค นักปรัชญาร่วมสมัย มองว่าความร่ำรวยในระบบทุนนิยมเป็นเพียงเปลือกนอกที่หลอกลวงให้คนเชื่อว่าความสุขนั้นสามารถซื้อได้ ทั้งที่แท้จริงแล้ว ความรู้สึกขาดและความกลัวที่จะล้มเหลว ยังคงครอบงำแม้กระทั่งคนที่ร่ำรวยที่สุด

แม้ในยุคปัจจุบัน สังคมอาจมองคนที่มีทรัพย์สินมากว่า ‘ประสบความสำเร็จ’ แต่ในเชิงปรัชญาแล้ว ความสำเร็จอาจวัดได้จากการมีชีวิตที่ตรงกับคุณค่าของตนเอง มีจุดยืน มีความสุขภายใน และรู้จักเพียงพอกับสิ่งที่มี

เมื่อความมั่งคั่งไม่ใช่คำตอบเดียวของชีวิต คำถามที่ตามมาคือ เราจะวัดความสำเร็จของชีวิตอย่างไร ? นั่นอาจเป็นคำถามที่สำคัญยิ่งกว่าการวิ่งไล่ตามเงินตรา

ท้ายที่สุดเเล้ว ความร่ำรวยไม่ใช่ความผิด แต่การหลงใหลในทรัพย์สินอาจทำให้เราหลงทางไปจากความหมายที่แท้จริงของชีวิต ด้วยเหตุนี้ นักปรัชญาหลายคนจึงชวนให้เรากลับมาทบทวนว่า ‘ความสำเร็จ’ ในแบบของเรานั้น มีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่ ?

<< ติดตามหนังดี ซีรีส์ดังก่อนใครได้ที่  www.uhdmax.net | www.inwiptv.org >>