ผลงานจากผู้กำกับ โต้ง บรรจง เดินเรื่องแนวกึ่งสารคดีพาไปพบเรื่องราวที่อ้างอิงจากความเชื่อพื้นถิ่นคนอีสานที่พาเฮี้ยนสมจริง

นี่คงเป็นหนังไทยเรื่องแรกที่ดูในโรงหลังเขาประกาศให้โรงภาพยนตร์เปิดให้บริการได้ มันเป็นหนังไทยจากค่าย GDH559 ที่ทำงานด้วยโครงเรื่องและอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลจากทีมงานเกาหลี ที่นำโดย ​นาฮงจิน เป็นหนังไทยแนวสยองขวัญ ร่างทรง หรือ The Medium (Rang Zong) นั่นเอง

ด้วยตัวหนังที่สร้างออกมาในสไตล์ mockumentary คือ ดำเนินเรื่องเหมือนสารคดีที่อาจทำให้คนดูรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริง และเป็นการกลับมาทำหนังสยองขวัญอีกทั้งของผู้กำกับชาวไทย บรรจง ปิสัญธนะกูล เจ้าของผลงานอย่าง แฟนเดย์, พี่มาก..พระโขนง, กวน มึน โฮ, 4 แพร่ง, 5 แพร่ง โดยก่อนหน้านั้นก็กำกับหนังสยองขวัญที่สร้างชื่อร่วมกับ ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ เรื่อง ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ และ แฝด

หนังสร้างกระแสถกเถียงและทำรายได้ดีในหลายประเทศ วันนี้ มันเข้าฉายในไทยแล้วล่ะครับ

เรื่องย่อหนัง ร่างทรง (The Medium)

หนังที่เล่าเรื่องราวของขนบชีวิตและความเชื่อที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากไทยในพื้นถิ่นอีสาน ที่หนึ่งซึ่งมีความเชื่อในร่างทรงของย่าบาหยัน ที่จะหาตัวแทนเป็นผู้หญิงเสมอ แถมยังมีการสืบทอดร่างทรงจากรุ่นสู่รุ่นด้วย และปัจจุบัน ร่างของของย่าบาหยัน คือ ป้านิ่ม (สวนีย์ อุทุมมา)

แต่แล้วจู่ๆ มิ้ง (ญดา นริลญา กุลมงคลเพชร) หลานสาวของป้านิ่มก็เกิดอาการประหลาด คล้ายๆ กับที่ป้านิ่มเคยเป็นก่อนจะกลายมาเป็นร่างทรง โดยที่มิ้งเป็นหญิงสาวที่ไม่เชื่อในเรื่องร่างทรงแม้แต่น้อย ยิ่งนับวัน มิ้งก็มีอาการแปลกๆ มากขึ้นเรื่อยๆ

รีวิวหนัง Rang Zong

จะว่าไป นี่เป็นหนังที่เขียนเรื่องย่อแล้วสั้นดูจะมากๆ อย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยเพราะหนังเองมีสิ่งที่บอกเล่าได้เพียงเท่านี้จริงๆ แต่ทว่า สิ่งที่จะเขียนถึงต่อไปนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะอ่านก่อนไปดูไม่ได้ เพราะพยายามเหลือเกินที่จะเขียนให้แตะต้องเนื้อหาน้อยที่สุด เพื่อให้มีผลต่อการรับชมน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

ครึ่งหนึ่งหนังสารคดี อีกครึ่งคือหนัง(โคตร)สยองขวัญ

ดูเหมือนหนังจะถูกวางมาตั้งแต่ต้นแล้วจะดำเนินเรื่องในสไตล์กึ่งสารคดี ซึ่งส่งผลต่อความรู้สึกจริงในใจคนดู ครึ่งแรกนั้นหนังบอกเล่าด้วยการมีทีมงานสารคดีที่เราไม่เห็นตัวเข้าไปขอถ่ายทำสัมภาษณ์ป้านิ่ม คนทรงย่าบาหยันคนปัจจุบัน ก่อนจะไหลเรื่อยไปถึงคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง สิ่งหนึ่งที่น่าชื่นชมก็คงจะเป็นงานถ่ายภาพที่ทำออกมาได้สวยงาม จนแอบนิยมในใจไม่ได้ว่า ช่างเป็นสารคดีที่เก็บเรื่องราวชาวบ้านพื้นถิ่นอีสานได้ดูดีเหลือเกิน

แต่หนังก็ใช้เวลามากพอดูอยู่ กว่าเรื่องราวจะเข้าสู่โหมดสยองขวัญ

เรื่องราวจะเริ่มเข้มข้นมากขึ้น เมื่อมิ้งเริ่มแสดงอาการผิดประหลาดมากขึ้นทุกที หนักข้อถึงขนาดไม่กินอะไรจนผอมแห้งเห็นกระดูก (ซึ่งอันนี้ ได้รู้เบื้องหลังว่า น้องญดาลดน้ำหนักไป 10 กิโลกรัมจริงๆ) ตัวหนังหลังจากนั้นจึงเริ่มจะไม่เรียลเท่าก่อนหน้าแล้ว

เมื่อหนังเข้าสู่โหมดสยองขวัญเต็มตัว ก็เริ่มจะไต่ระดับความโหดมากขึ้นเรื่อยๆ หนังเล่นทุกทางเท่าที่จะเล่นได้ โดยเฉพาะการใช้ภาพจากกล้องวงจรปิด การเล่นกับจอดำที่มองไม่เห็นอะไร ได้ยินแต่เสียง อะไรแบบนี้เป็นต้น จนไปปิดด้วยที่ความเฮี้ยนแบบจัดเต็มในโค้งสุดท้าย เหมือนคนที่กำลังวิ่งหนีเพราะโดนรุกไล่จากสัตว์ร้ายอย่างไม่ลดละ วิ่งยาวๆ มันก็ต้องมีเหนื่อยหอบกันบ้าง

คนกลัวผีทั้งหลาย ต่างก็อกสั่นขวัญแขวนและเหงื่อชุ่มตัวไปตามๆ กัน

ตั้งคำถามสะท้อนสังคม หลายสิ่งชวนถกเถียง

เรื่องราวในหนังนี่ จะว่าไป ก็หยิบเรื่องราวในสังคมมาตั้งได้หลายคำถามเหมือนกันนะ นอกเหนือจากเรื่องราวของความเชื่อความศรัทธาของคนในท้องถิ่นแล้ว ก็ยังตั้งคำถามไปถึงเรื่องการนับถือศาสนาที่นับว่าเป็นหนึ่งสิ่งสากลด้วยอีกต่างหาก ไม่พอหนังยังแอบสอดแทรกพฤติกรรมบางอย่างเข้าไป ทำให้รู้สึกเหมือนหนังจะวิพากย์ไปถึงหลายสิ่ง ไม่ว่าจะเป็น วงการตำรวจเอง วงการทรงเจ้าเข้าผี รวมไปถึงความโหดร้ายที่มนุษย์ทำต่อมนุษย์ด้วยกันเอง ไม่เว้นแม้แต่บางเรื่องที่เกิดขึ้นภายในครอบครัว การกระทำของตัวละครบางส่วนก็ไม่ลงรายละเอียด เหมือนจะให้ผู้ชมไปถกเถียงวิเคราะห์กันเอาเอง

แต่จะลงลึกก็คงไม่ได้ เพราะมันจะเป็นการสปอยล์หนังเสียเปล่าๆ

อย่างไรก็ดี…

อาจจะมีบางคนไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นทั้งหมด โดยใช้ข้อมูลที่รีเสิร์ชมาจากสิ่งที่เกิดขึ้นจริงมายำเข้าด้วยกัน แล้วเริ่มเล่าด้วยแนวทางสารคดี มันจึงดูเหมือนจริง แต่ก็เป็นเพียงช่วงแรกเท่านั้น เพราะในช่วงต่อๆ มา คนดูก็อาจจะพอเห็นความไม่เนียนของตากล้องมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหนังพยายามจะเล่าด้วยวิธี found footage ภาพที่ต้องการให้เห็นต้องเป็นมุมมองของตากล้องสารคดี ซึ่งบางทีก็ทำหน้าที่เกินเลย บางเหตุการณ์ที่ไม่ควรจะยกกล้องขึ้นถ่าย แต่ตากล้องก็ยังถ่ายต่อราวกับไม่สนใจความควรไม่ควร

การเล่าในแบบกึ่งสารคดีจึงดูเหมาะดีกับช่วงแรก แต่ดูประดักประเดิดไปในช่วงหลัง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จะขาดตกไม่พูดถึงไปไม่ได้เลย คือ น้องญดา นริลญา กุลมงคลเพชร ที่เล่นเป็นหญิงสาวแสนสก๊อยผู้ไม่เชื่อในเรื่องร่างทรง แต่กลับถูกผีเข้าจนออกอาการหนักข้อ เธอเล่นได้สุดมาก มีทั้งช็อตที่อึ้งไปเลย กับช็อตที่ต้องใช้พลังมากมายเพื่อจะแสดงได้อย่างเข้าถึง

แม้ว่านี่จะเป็นเพียงงานแสดงหนังเรื่องแรกของเธอเท่านั้น