เกริ่นนำ
Perfect Blue แอนิเมชันของญี่ปุ่นที่ยอดเยี่ยมและน่าดูสักครั้งหนึ่งในชีวิต ซึ่งเป็นเรื่องราวของไอดอลสาวที่เปลี่ยนไปเป็นนักแสดง และพบเหตุการณ์แปลกๆ ที่ทำให้เธอเกิดความกลัวและหวาดระแวง หนังเรื่องนี้เผยมุมมืดและความเจ็บปวดอีกมุมหนึ่งของดารานักร้องที่สอดคล้องกับประเด็นในวงการบันเทิงปัจจุบัน นอกจากจะพูดถึงประเด็นสังคมและยังมีประเด็นจิตวิทยาเข้ามาด้วย
ตัวอย่าง
รายละเอียด
- ชื่อเรื่อง : Perfect Blue
- แต่งโดย : Yoshikazu Takeuchi
- ผู้กำกับ : Satoshi Kon
- ประเภท : แอนนิเมชั่น, ระทึกขวัญ
- ระยะเวลา : 1h 22m
เรื่องย่อ
มิมะ ไอดอลสาวขวัญใจมหาชน ที่ตัดสินใจหันหลังให้กับวงการในช่วงที่กำลังรุ่งถึงขีดสุด เพื่อเดินเข้าสู่เส้นทางนักแสดง แต่ชีวิตที่มิมะฝันไว้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อเธอเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จนถึงขั้นต้องยอมขายเรือนร่างเพื่อแลกกับชื่อเสียงและจุดยืนในวงการ ซึ่งนั่นก็สร้างความไม่พอใจให้กับแฟนคลับของเธออย่างมาก
ในฉบับภาพยนตร์มีการเพิ่มเติมแต่งเนื้อหาไปและมีการตัดต่อที่ท้าทายผู้ชมในการวิเคราะห์เรื่องราวว่าเป็นความฝัน หรือความจริง ซึ่งการตัดต่อแนวนี้กลายเป็นลายเซ็นเฉพาะตัวของ คอน ซาโตชิ แถมยังได้ โอโตโมะ คัทสึฮิโระ ผู้กำกับที่ฝากผลงานแอนิชันสุดอลังการอย่าง Akira อสูรชีวะ (1988) มามีส่วนร่วมในโปรเจกต์นี้อีกด้วย หลังจากไปฉายตามเทศกาลภาพยนตร์ต่างๆ ก็ยังได้รับรางวัลภาพยนตร์เอเชียยอดเยี่ยมและแอนิเมชันยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์แฟนตาเซียที่มอนทรีออลในปี 1997 ไม่เพียงเท่านั้นภาพยนตร์เรื่องนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้กำกับ ดาร์เรน อโรนอฟสกี ในการสร้างภาพยนตร์รางวัลออสการ์อย่าง Black Swan (2010) อีกด้วย
ความรู้สึกหลังดู
หากเราคิดจากมุมมองทางสังคมและวัฒนธรรมโดยเฉพาะในแวดวงไอดอลของญี่ปุ่น ถือว่าตีแผ่ออกมาได้หลายประเด็นเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นความเป็นส่วนตัวของดารา แฟนคลับ/แฟนด้อม และความอึดอัดที่จะต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายโดยที่ใจอยากจะปฏิเสธ
ประเด็นของเรื่องที่ชัดเจนมากๆ คือ ‘เรื่องสตอล์กเกอร์’ นั่นเอง การชื่นชอบศิลปิน การเป็นแฟนคลับของนักร้องดาราที่ชอบเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ที่จะหลงใหลรักใคร่คนคนหนึ่ง แต่จะมีคนบางกลุ่มที่รักและหลงใหลในตัวศิลปินมากเกินจนถึงขนาดรุกล้ำความเป็นส่วนตัว ทำร้ายร่างกายหรือทำให้หวาดกลัวก็เคยเกิดขึ้นบ่อยๆ อย่างในตัวหนังเองก็มีการพูดถึงแฟนคลับของมิมะที่ตั้งตัวเองเป็น ME-Mania ซึ่งจริงๆ น่าจะเรียกได้เต็มปากว่าเป็นสตอล์กเกอร์ (คนที่พฤติกรรมชอบสะกดรอยตาม และติดตามความเคลื่อนไหวของบุคคลหนึ่ง) เลยก็ว่าได้
โดยสรุปแล้วเหตุการณ์นี้เป็นสิ่งที่หนังสื่อสารมายังเราว่า ภัยอันตรายของไอดอล อาจมาในรูปแบบแฟนคลับหรือมาอยู่ในโลกของอินเทอร์เน็ตก็ได้เช่นกัน พวกเราเองก็คงเคยเห็นข่าวในอินเทอร์เน็ต หรือในทีวีเรื่องวีรกรรมของเหล่าสตอล์กเกอร์ที่ล้ำเส้นศิลปินจนเกินขอบเขตของความเป็นส่วนตัว มิมะที่ผันตัวไปเป็นนักแสดงตามความต้องการทำให้แฟนคลับรู้สึกผิดหวัง และรับไม่ได้กับการตัดสินใจของเธอที่ออกจากวง บางทีแฟนคลับคงลืมไปว่าเธอเองก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่มีความต้องการอยากจะทำและอยากจะเป็นซึ่งอาจจะไม่ถูกใจใครหลายๆ คน
สิ่งที่น่าสนใจคือการที่หนังนั้นเล่าเรื่องราวให้คนดูคิดไประหว่างดูว่าเรื่องไหนคือเรื่องจริง เป็นเพียงภาพหลอน เป็นเค้าลางในอนาคต หรือเป็นแค่จินตนาการที่มิมะสร้างขึ้นมากันแน่ อันนี้คือชื่นชมเลย ชอบมากๆ มันต้องตั้งใจดูถึงจะพอปะติดปะต่อเรื่องราวได้ โทนสีและบรรยากาศในหนังสามารถพาเราเข้าถึงอารมณ์ได้ประมาณหนึ่ง ตอนเราดูเรารู้สึกได้ถึงความเสียดาย ความผิดหวัง ความหวาดกลัว จิตหลอนของตัวละคร ที่เราชอบอีกอย่างคือแก่นของเรื่องที่พูดถึง ‘ตัวตน’ ได้ดีมาก
ตัวละครมิมะสื่อให้เห็นถึงผลจากการที่ไม่ยอมเป็นตัวของตัวเอง การที่เธออยากประสบความสำเร็จในอาชีพนักแสดงจนถึงขนาดยอมถ่ายฉากที่ 18+ และถ่ายแบบนู้ดเพื่อเป็นการสร้างภาพลักษณ์ และโชว์ความเป็นมืออาชีพในวงการนั้นแม้ว่าเธอเองจะไม่ได้อยากทำแบบนั้นสักเท่าไหร่ ก็ต้องฝืนยิ้มและทำตามบทบาทที่ได้รับมาซึ่งมันก็ย้อนมาส่งผลให้จิตใจของเธอนั้นย่ำแย่ และรู้สึกผิดหวังกับตัวเองอย่างมาก
ใครยังไม่ไปดูก็ลองเปิดประสบการณ์รับชมกับแอนิเมชันเรื่อง Perfect Blue เธอกับฉันและฝันของเรา (1997) กันนะ ขอรับรองด้วยรางวัลแฟนตาเซีย และการตัดต่อที่เล่าเรื่องได้แจ่มแมวมากๆ
Author : Ad Mob
<< ติดตามหนังดี ซีรีส์ดังก่อนใครได้ที่ www.uhdmax.net | www.inwiptv.com>>
