ผลงานจากสุดยอดปรมาจารยหนังสยองขวัญอย่าง เจมส์ วาน เรื่องของหญิงสาวผู้พบเห็นเหตุฆาตกรรมจนทำให้เธอต้องเผชิญเรื่องราวอันน่าสะพรึง

สำหรับใครที่ได้ติดตามและชื่นชอบผลงานของ James Wan ผู้กำกับและโปรดิวเซอร์สัญชาติออสเตรเลียนมาหลายเรื่อง ก็ต้องแน่นอนว่า ใครๆ ต่างก็คงต้องตั้งฉายาให้กับเขาว่าเป็นเจ้าพ่อหนังแห่งสยองขวัญกันอย่างแน่นอน เขาคือเจ้าของผลงานดังอย่าง Saw, Insidious, The Conjuring แถมยังเคยข้ามไปทำหนังแนวอื่นอย่าง Aquaman และ Fast & Furious 7 และเมื่อเขาได้หันกลับมาทำหนังแนวที่ได้สร้างชื่อเสียงให้เขาอีกครั้ง จะให้พลาดได้ยังไง วันนี้เราจึงขอมาพูดถึง Malignant หรือชื่อไทย ชั่วโคตรร้าย ซึ่งหนังก็ได้เข้าโรงมานานพอสมควร จนออกโรงไปแล้วนั้นแหละ

และงานนี้เฮีย เจมส์ วาน ได้เข้ามาร่วมเขียนโครงเรื่อง กำกับและโปรดิวซ์ เล่าเรื่องราวสยองขวัญที่ออกจะเหนือธรรมชาติอยู่ประมาณหนึ่ง ของหญิงสาวที่มองเห็นภาพฆาตกรรมและมองเห็นฆาตกรบุคลิกประหลาด

ผลงานที่ต้องบอกว่า สนุกและลุ้นสุดๆ ไปเลย

เรื่องย่อหนัง Malignant

มันเป็นเรื่องราวที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งสำหรับสาวอย่าง แมดดิสัน (Annabelle Wallis จากหนังเรื่อง Boss Level และ Annabelle: Creation) คนที่โคตรอาภัพ เพราะพยายามจะมีลูกแต่สุดท้ายก็แท้งทุกที รวมทั้งครั้งนี้ก็เช่นกัน ไม่เพียงเท่านั้น เหตุการณ์ที่ทั้งประหลาดและน่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แมดดี้มักพบว่า ทั้งที่ตัวเองอยู่ในบ้านของตน แต่จู่ๆ สิ่งแวดล้อมรอบตัวเธอก็เปลี่ยนไปเป็นอีกที่หนึ่ง ทั้งยังกลายเป็นพยานรู้เห็นในเหตุฆาตกรรมสุดโหดของคนร้ายโรคจิตอีกคนที่หน้าตาโคตรน่าเกลียด ดูจากท่าทีของมันแล้ว เหมือนจะจงใจให้เธอมองเห็นเหตุฆาตกรรมอย่างจะแจ้ง

ซิดนีย์ (Maddie Hasson จากซีรีส์ Impulse) น้องสาวของเธอที่เป็นดาราที่มักมาเยี่ยมเยือนเธออยู่บ่อยครั้งหลังเธอประสบเคราะห์กรรมที่โคตรหลอน ซิดนีย์คือคนสำคัญที่ช่วยสืบหาข้อเท็จจริงจนได้ไปพบกับเทปวิดีโอในวัยเด็ก และเห็นว่าเธอมีพฤติกรรมชอบคุยกับเพื่อนในจินตนาการ ว่าแต่มันจะเกี่ยวกับเหตุฆาตกรรมที่เธอมองเห็นหรือเปล่านะ

นอกจากนี้ ยังมีตำรวจนักสืบที่เข้ามาช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเป็น เรจิน่า มอสส์ (Michole Briana White จากหนัง Songbird และ Courage Under Fire) และเค ชอว์ (George Young) ร่วมด้วยช่วยไขความลับว่าเบื้องหลังความน่าเคลือบแคลงสงสัยนี้ มันคืออะไรกันแน่?

รีวิวหนัง ชั่วโคตรร้าย

เรื่องราวที่เริ่มต้นขึ้นด้วยเหตุในสถาบันวิจัยของโรงพยายานซิเมียน เมื่อ ดร.ฟลอเรนซ์ วีฟเวอร์ (Jacqueline McKenzie) ที่พบเห็นการสังหารหมู่เจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาล ก่อนที่เรื่องราวเลวร้ายจะไปบังเกิลขึ้นนอกโรงพยาบาล

ก่อนจะหันไปเล่าเรื่องราวของแมดดิสันที่สูญเสียลูกในท้องไปพร้อมกับการสูญเสียสามีที่ถูกฆ่าอย่างสยดสยอง หนังเริ่มจะเผยให้เห็นเงาของฆาตกร และมาพร้อมกับการเล่าเรื่องร่วมกัน ทั้งความมืด เสียงดนตรีประกอบ และภาพที่ชวนลุ้นระทึกยิ่งกว่าอะไร

จากนั้น แมดดี้ นางเอกก็เรื่องก็พบเจอเรื่องราวที่หนักข้อขึ้นกว่าเดิม เธอมองเห็นเหตุการณ์อีกที่ทั้งที่เธอยังอยู่ที่บ้านตัวเอง ไม่เท่านั้น เหมือนฆาตกรจงใจให้เห็นใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวและจงใจให้เห็นฉากฆาตกรรมในลักษณะเหมือนตีตั่วดูแถวหน้าสุด

แถมหนังยังบอกกับเราอีกว่า คนร้ายนั้นชื่อ แกเบรียล ว่าแต่เขาเป็นใครและเกี่ยวข้องอย่างไรกับแมดดี้?

ผู้กำกับพยายามจะหยิบข้อมูลใส่หัวคนดูอยู่แทบตลอดเวลา แต่แค่เวลานั้น อาจยังไม่เพียงพอจะสรุปอะไร จนเวลาผ่านไป มีข้อมูลเข้ามามากขึ้นนั่นแหละ ถึงได้อึ้งว่า อ้อ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

หนังเริ่มต้นด้วยการใส่บุคลิกและความคิดอันแปลกประหลาดของตัวละครแมดดี้เข้ามาก่อน ช่วงเริ่มต้น เราอาจงุนงงสงสัยในตัวละครตัวนี้ ว่าทำไมเธอจึงคิดอยากจะมีลูก ทั้งที่สามีเธอก็ดูจะไม่ได้รักเธอมากอย่างที่ควรจะเป็น ก่อนหนังจะเล่นกับซีนสยองขวัญจนแทบลืมความน่าสงสัยนั้นไปเกือบหมดสิ้น

จุดที่มองว่าน่าสนใจ ก็คือ การให้ตัวฆาตกรหน้าโหดมีวิธีสื่อสารด้วยอุปกรณ์ต่างๆ อย่างเช่น วิทยุ หรือโทรศัพท์มือถือ แทนการพูดธรรมดา แต่ทว่า ดีไซน์ของมัน มีทั้งช่วงไม่น่ากลัวเท่าไหร่ก็ช่วงที่น่ากลัวเป็นพิเศษ โดยเฉพาะท่วงท่าที่ผิดประหลาดและถูกโปรยเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว รวมทั้งเทคนิคพิเศษในการเปลี่ยนห้องถือว่าทำได้ดีพอสมควร

สิ่งที่น่าจะเป็นจุดอ่อนของหนังจาก เจมส์ วาน เรื่องนี้คงเป็นเรื่องการแสดงของเหล่าดาราที่ไม่คุ้นหน้าทั้งหลาย หลายหนที่การแสดงอารมณ์ สีหน้า ยังดูไม่ถึงกับเรื่องราว อีกส่วนก็คงจะเป็นบทที่ยังมีช่องโหว่ให้ร้อง ‘เอ๊ะ’ ในใจอยู่หลายจุด

ตำรวจในเรื่องดูจะมีความลักลั่นอยู่พอประมาณ ช่วงเวลาหนึ่ง เหมือนพวกเขาจะไม่เชื่อในเหตุเหนือธรรมชาติที่แมดดี้เล่า ขณะในช่วงถัดมากลับเชื่อสนิทใจ แถมยังไม่ได้แสดงความฉลาดล้ำลึกในการสืบสาวหาความจริง กลายเป็นแมดดี้และซิดนีย์เสียอีกที่ทำให้เรื่องราวทั้งหมดถูกเปิดเผยออกมา

จุดเด่นที่หนังของเขายังคงน่าสนใจ คงเป็นการดำเนินเรื่องที่มีอะไรให้ลุ้นตลอด ไม่ค่อยมีช่วงให้หยุดพักหัวใจกันมากนัก หนังพึ่งพาช็อตสะดุ้งอยู่หลายครั้งหลายหน และบางครั้งก็สลับด้วยลีลาแอคชัน พยายามจะทิ้งร่องรอยไว้กลางทาง แล้วก็กลับมาเฉลยเอาทีหลัง ทำให้ผู้ชมได้พบเรื่องชวนอึ้งไปตลอดทาง

โดยรวม หนังจึงมีทั้งส่วนดีส่วนเสียปะปนกันไป อาจไม่ถึงกับเป็นหนังที่ชวนประทับใจ แต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่มากมายขนาดนั้น