Somebody Feed Phil : ความอร่อยในแดนเทศที่หลายคนอาจไม่เคยรู้

ถ้าหากใครเคยดู Somebody Feed Phil หลายคนน่าจะคุ้นเคยหรือรู้จักกับ ‘ฟิลิป โรเซนธัล (Philip Rosenthal)’ ผู้ชายมากความสามารถ เขามักจะท่องไปยังดินเเดนต่างๆ เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวของอาหาร

ฟิลิป โรเซนธัล เขายึดถือประกอบอาชีพนักเขียนเเละโปรดิวเซอร์ เเต่กลับมีใจรักในการทานอาหารเเละพบปะพูดคุยกับผู้คนรอบข้างอย่างเป็นกันเอง เเทบไม่ถือตัวเลยด้วยซ้ำ เขามักจะตื่นเต้นเเละอยากลิ้มรสอาหารที่อยู่ตรงหน้าเสมอ อย่างตอนที่เขาอยู่ที่รีโอเดจาเนโร ซึ่งเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศบราซิล เริ่มเเรกเขาได้พรรณาความงดงามของเมืองนี้ สลับกับวิดีโอฟุตเทจไปมาอย่างลงตัว ก่อนที่เขาจะมาพบกับเพื่อนของเขาในตลาดเล็กๆ เเห่งหนึ่ง ซึ่งรายล้อมไปด้วยผลไม้หลากหลายสายพันธุ์ เพื่อนของเขาคนนี้ มีชื่อว่า ทอม เลอเมเชอร์ ปิตุภูมิเดิมเป็นคนอังกฤษก่อนพบตกหลุมรักหญิงสาวคนหนึ่งเเละตัดสินใจลงหลักปักฐานที่นี่ ทอมค่อนข้างคุ้นเคยกับอาหารในเมืองแห่งนี้เป็นอย่างดี เพราะเขามีอาชีพพาทัวร์ตระเวนทานอาหารในเมืองนี้เป็นประจำ

ไม่ทันไร ฟิลิปเริ่มเปิดฉากกินผลไม้เมืองร้อนอย่าง ‘เสาวรส’ หน้าตาของดูอิ่มเอิบ เเม้มันจะให้รสชาติเปรี้ยวหน่อยๆ เอาเข้าจริงตามคำบอกเล่าของพ่อค้าร้านนี้ มันเเสดงให้เห็นว่านอกจากความอร่อยเเล้ว ผลไม้เเต่ละประเภทอาจมีวัตถุประสงค์ในการทานที่แตกต่างกัน อย่าง เสาวรส ปกติเเล้ว จะให้เด็กทานเพื่อให้เกิดความสงบ ต่อมาเขาเริ่มทาน ‘คาร์ลชินยา’ ซึ่งเป็นมะม่วงจิ๋ว รสชาติค่อนข้างจัดจ้าน จนฟิลิปเอ่ยปากชวนคนดูทานด้วยซะอย่างงั้น พร้อมกับเเสดงสีหน้าจริงจัง คล้ายกับว่าสิ่งที่เขาได้ทานลงไปรสชาติมันน่าทึ่งมากเลยจริงๆ

ท้องยังไม่ทันอิ่ม เขาเริ่มทาน ‘เเก้วมังกรเเละมะละกอ’ ต่อเลย ใบหน้าของเขาดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ทุกครั้งที่เขาได้ทานผลไม้เหล่านั้น

ภายในตลาดเเห่งนี้ มีผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านหลากหลายเชื้อชาติ มิหนำซ้ำ ยังมีอาหารเเปลกๆ ที่เราอาจไม่เคยทานมาก่อน เเต่ก็พอรับรู้รสชาติได้ว่าอร่อยผ่านใบหน้าของฟิลิปที่ถูกเเสดงออกมา

สภาพบ้านเมืองไม่ต่างอะไรมากนักกับประเทศอินโดนีเซีย เเต่อาจมีกลิ่นอายที่เเตกต่างกันบ้างเล็กน้อยเท่านั้นเอง ผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำมาค้าขายเเละทำธุรกิจร้านอาหารกันอย่างดาษดื่น

ไม่ทันไร ตัวสารคดีตัดฉากมาที่ฟิลิปเเละหญิงสาว อีกสองคน (เเจซมินเเละนันดา) นั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน ทั้งสามคนกำลังถือเเก้วคนละใบเพื่อจะยกชนก่อนลิ้มรสชาติเหล้าประจำชาติอย่าง ‘คาชาซา’ ซึ่งถูกทำมาจากการกลั่นน้ำอ้อยหมัก เเค่นั้นยังไม่พอเขายังกระดกลิ้นชิม ‘ค็อกเทล’ ประจำชาติของบราซิลต่อเลย

นี่เป็นเพียงเเค่เศษเสี้ยวหนึ่งที่สารคดีเรื่องนี้พยายามถ่ายทอดออกมาให้เรารู้สึกหลงไหลกับเรื่องราวของอาหารการกินในต่างประเทศ เพราะในบางครั้ง น้อยคนเหลือเกินที่จะรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ ด้วยกับขีดความสามารถที่ตนเองมีอยู่อย่างจำกัด หรือด้วยเหตุผลอื่นใด ที่อาจทำให้เราไม่สามารถเดินทางสู่ประเทศเพื่อนบ้านได้

บนโลกเล็กๆ ใบนี้ ยังมีสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆ รอให้เราได้สัมผัสอีกมากมาย เเละหนึ่งในสิ่งที่มีความจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ทุกคน อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในปัจจัยทั้ง 4 นั่นคือ อาหาร

ดังนั้น สารคดีเรื่องนี้ไม่เพียงเเต่ทำหน้าที่ถ่ายทอดความอร่อยของมื้ออาหารเพียงอย่างเดียว เเต่อีกมุมหนึ่งเรากลับได้เรียนรู้วัฒนธรรมการทานอาหารที่เเตกต่างกันในสังคมอันห่างไกลด้วยเช่นเดียวกัน

ขอขอบคุณภาพบางส่วนจาก : https://www.tripresa.com/post/somebody-feed-phil-rio-de-janeiro-itinerary